Another day in paradise

Hoi allemaal!
De laatste keer zat ik op het vliegveld, uiteindelijk met het goede ticket, te wachten op mijn vlucht. Die vlucht is helemaal goed gegaan, het duurde ook maar een uurtje. Eenmaal aangekomen op Samui hebben we een -overigens belachelijk dure- taxi genomen naar ons resort. Er was een foutje gemaakt door het hotel waardoor we een upgraded kamer kregen: wauw! Een heel mooi groot bed, een hele gave badkamer en een balkon met uitzicht op zee. Ik was dat gedoe met de tickets op slag vergeten!
Ondertussen was het al best laat en we zijn eigenlijk meteen gaan slapen.

De volgende dag hebben we meteen maar een scooter gehuurd, omdat de taxi's hier weigeren op de meter te rijden en heel veel geld vragen (en blijkbaar vaak ook krijgen). Op de scooter hebben we het hele eiland rondgereden en verkend. Samui is best heuvelachtig en dat is heel leuk rijden!
Natuuuurlijk hebben we ook lekker op het strand gelegen!
Toen het tegen etenstijd liep hebben we de scooter weer gepakt en zijn we het centrum ingereden. Daar kwamen we uit bij een avondmarkt. Dachten we. Tot we overal kermisattracties zagen. Ok, kermis dus. Nope, weer fout: er was een belangrijke Muay Thai boxwedstrijd. Grappig feitje: de zwaargewichten zijn rond de 70kg...
Die wedstrijd hebben we niet gezien maar we hebben ons wel weer heerlijk volgevreten met alle lekkernijen bij de kraampjes. We hadden ook nog wat cakejes en chocola meegenomen, die we op het strand onder de sterren hebben opgegeten. Another day in paradise!

Helaas mochten we niet langer dan die 2 nachtjes in onze mooie kamer blijven, want het resort was helemaal volgeboekt.
We hadden dus maar iets anders geboekt en Stef zou vast zijn backpack daar heen brengen en daarna mij en mijn backpack ophalen. (Met 2 personen, 2 backpacks en 2 rugzakken op de scooter vonden we niet zo'n goed idee)
Ik lag ondertussen lekker op het strand in het zonnetje, toen ik een berichtje kreeg dat het stortregende bij hem! Bij mij bleef het gelukkig droog (anders had ik dus met 3 tassen de trap op moeten rennen naar een afdakje...)
Uiteindelijk, na een opnieuw falende Google maps, kwamen we dan aan in onze nieuwe kamer. We hadden niet zo'n mooi uitzicht als bij de vorige, maar we hoefden zelfs geen trap meer af om op het strand te komen: de lobby en het restaurant lag vrijwel óp het strand. Opnieuw een perfect huisje dus :D
We wilden 's avonds weer naar de markt/kermis/wedstrijd, maar kwamen op de verkeerde markt uit.. Met busladingen kwamen de Duitsers, Britten en Fransen aanwaggelen. Stuk voor stuk te rood, te nep bruin, te schreeuwerig. Je merkte het ook meteen aan de Thai achter de stalletjes: alles was duurder en er kon geen lachje meer vanaf -nogal ongebruikelijk bij de marktlui hier. We zijn heel snel op zoek gegaan naar 'onze' markt, waar we als blanken een uitzondering waren en na flink wat zoeken hadden we hem weer gevonden! De mensen lachten, waren blij als je iets van ze kocht en het eten was ook nog eens veel lekkerder.

De dagen daarna hebben we vooral op het strand gelegen, gezwommen in de mooie blauwe zee en gesnorkeld. Er zit echt super veel koraal in het water en er zwemmen ook heel veel vissen. Gewoon van die 'saaie' grijs-zwarte mini's, maar ook heel veel grotere en vissen in alle kleuren van de regenboog. Ik heb nog nooit zoveel Nemo's gezien. Super vet!
We hebben ook een paar keer gegeten op het strand, met onze voetjes in het zand.. Echt genieten dus.

Zondag was trouwens een bijzondere dag. Het nieuwjaar - Songkran wordt dat hier genoemd - voor de Thaise mensen was aangebroken! Ik had gelezen dat het wordt gevierd met een watergevecht: heel leuk, leek mij. Het feest duurt van 12-16 april, maar iedere plaats heeft een beetje z'n eigen dag waarop het echt gevierd wordt. Op Samui is dat dus de 13e. Stef en ik stapten die dag op de scooter om naar 'ons' snorkelstrandje te rijden. Ja, we wisten wel dat het Songkran was en ja, waarschijnlijk zouden we er wel wat van merken. We hadden echter ook gehoord dat we eigenlijk in Chiang Mai, Bangkok of Phuket moesten zijn, dus we verwachtten er niet zoveel van. Foutje van ons..
We reden de weg nog niet op of de eerste emmer water werd over ons leeg gegooid. Overal langs de weg stonden kinderen en ook volwassenen met tuinslangen, waterpistolen en tonnen met bakjes water. Op de weg zelf reden pick-ups, volgeladen met een enorme ton water en zoveel mogelijk mensen erin gepropt. Was er geen pick-up beschikbaar, werd de achterbak van de auto gewoon opengezet en volgeladen met kinderen met waterpistolen. Iedereen gooide en spoot iedereen in elk geval nat, hoe dan ook.
Regelmatig stonden er ook groepjes langs de weg waar je even moest (mocht) stoppen. Je kreeg dan wasmiddel op je gezicht gesmeerd en je werd ook meteen met water gewassen. Het heeft dus ook wel een betekenis: dat watergevecht. Je gaat weer schoon en rein het nieuwe jaar in. De rit duurde 10x zo lang, maar ik vond het echt heel bijzonder om een keer mee te maken. Alle Thai zijn helemaal gelukkig en uitgelaten en dat een heel eiland veranderd in een watergevecht is natuurlijk ook geniaal!

Woensdag hebben we Samui verlaten. 'S morgens zijn we met een taxi (een bus is voor toeristen even duur als een taxi) naar de boot gegaan, om naar Koh Phangan te varen. Die 2 taxiritjes (we moesten dinsdag de scooter inleveren en daarna moesten we toch thuis komen) kostten evenveel als we normaal uitgeven op een dag.. Echt belachelijk!
Anyway, het boottochtje was wel lekker: op het dek in het zonnetje relaxen. Na een uurtje waren we al op Koh Phangan aangekomen.
Bij de haven hebben we meteen een scooter gehuurd, om het taxidrama te voorkomen. Stefs backpack hebben we daar even achtergelaten en toch al wel volgepakt met 2 personen, een backpack en 2 rugzakken, zijn we naar ons hotel gereden. Samui was heuvelachtig had ik verteld he? Dat stelt niks voor vergeleken met Phangan!
*mama, sla jij dit stukje maar even over*
De wegen zijn grotendeels 'normaal'. Asfalt is een te groot woord en er zitten overal scheuren en gaten in, maar het is tenminste van steen. Ga je echter een beetje van de normale route af, zijn er soms alleen maar zandweggetjes! Maar dat is niet alles. Doordat het zo bergachtig is zie je in de bocht niet eens of je nu weer omhoog of naar beneden zal gaan. De heuvels zijn heel stijl en -dat merkten we e 's avonds meteen- slecht tot niet verlicht.
*je mag weer kijken mama*
De omgeving is wel geweldig! Overal waar je kijkt zie je palmbomen langs de weg, met af en toe een huisje tussendoor. Het lijkt wel of het hele eiland bestaat uit palmbomen, rotsen, strand en zee.
Ons eerste resort ligt in de bergen (dat betekent zandweggetjes!) en vanaf ons balkon zien we de zee. We moeten wel een stuk redelijk stijl naar beneden lopen om bij het strand, het restaurant en de receptie te komen -wat mijn knietjes weer wat minder leuk vinden- maar het is een heel mooi plekje!

We zijn die dag meteen gaan snorkelen en ik kreeg de schrik van m'n leven. Op de bodem zag ik regelmatig een soort grote, hele dikke worm. Zeeslangen dacht ik meteen. Dat idee vond ik nogal angstaanjagend, want spinnen, salamanders en andere beestjes vind ik geen probleem, maar ik ben doodsbang voor slangen!
Stef vond het wel meevallen: 'het zijn gewoon grote wormen', maar ik ben het water uitgegaan. Waar ik overigens alwéér m'n voet heb opengehaald, dus ik loop nu met 2 verbonden tenen rond. Grrr, m'n voetjes zijn hier vaker kapot dan heel..
Nou ja, ik lag lekker op het strand, toen Stef me kwam vertellen dat mijn zeeslangen, eigenlijk zeekomkommers waren. Een andere man had hem dat verteld. Ik had die vreemde slierten toch echt zien poepen en zwemmen (komkommers leven toch niet!?) dus ik was nogal sceptisch. Na wat research op Google moest ik hem toch gelijk geven... Zeekomkommers dus. Ik blijf het vieze beesten vinden, maar kom op: ik kan moeilijk bang zijn voor komkommers...
'S avonds hebben we trouwens een geweldige pizza gegeten. Een echte Italiaanse pizza, heerlijk!
Ook donderdag hebben we lekker gerelaxt en voor ons avondeten weer een markt gevonden, yes! Wel een beetje commercieel maar prima om goedkoop te eten :)

We hadden maar geboekt voor 2 nachtjes. Na alle verhalen op internet - Phangan staat bekend als een party-eiland en zou super toeristisch zijn- wilden we eigenlijk door naar Koh Tao. Maar er klopt niets van die verhalen!
Bij de haven is het inderdaad heel toeristisch, maar een paar honderd meter verder is dat afgelopen. Het eiland heeft niet eens normale wegen en ik heb nog nooit zoveel groen gezien. Daarom hebben we besloten dat we hier de rest van onze reis blijven. Koh Tao is een heel stuk duurder, misschien wel even, of zelfs toeristischer door alle duikscholen en we hebben niet zoveel zin om weer te reizen. Een weekje Phangan it is!
Wel gaan we verhuizen naar een ander hotel: een huisje op het strand! We hebben net uitgecheckt en Stef is de eerste tas alweer aan het weg brengen..
Ik zal nog wel laten weten hoe ons huisje en onze laatste week is..
Tot snel!
Liefs Jikke