Afscheid van mijn klas en adventure week

Hoi allemaal!
Op dit moment zit ik bij Kopi Desa, aan waarschijnlijk m'n laatste lemon-pineapple juice hier. Gek gevoel hoor!
Maar laat ik eerst eens over de afgelopen week vertellen :)

Vorige week vrijdag, precies een week geleden was mijn laatste dag lesgeven. Het eerste half uur hebben we onze klas nog wat proberen te leren over het weer en seizoenen, maar daarna was het toch echt tijd om afscheid te nemen. Na een mooie groepsfoto en heel veel zwaaien wilden we weglopen, tot Ayumi tóch nog even een knuffel wilde. En Nadin eigenlijk ook wel. En toen volgden ze natuurlijk allemaal.
Ik vond het zo lief en schattig! Toen we na alle kusjes en knuffels toch écht weg gingen, renden ze ons achterna om nog heeeel even te zwaaien en toen was het voorbij. Dag klasje, ik ga jullie missen!!

We gingen dus iets eerder weg van school om naar Gili Trawangan te gaan. Dat is de grootste van de Gili eilanden, deze liggen vlakbij Lombok. Anouk en ik werden snel op de scooter naar huis gebracht en konden bijna meteen door naar de taxi die ons naar de boot bracht.
Na een boottochten in een hele benauwde boot (we zaten binnen..) kwam ik behoorlijk gammel aan op het eiland. Daar hebben we een homestay gevonden waar we 2 nachtjes mochten logeren.
's avonds hebben we lekker gegeten op het strand, waar de ober ons vertelde over een Full Moon party die die avond op het strand zou zijn. Ondanks het feit dat het toch echt geen volle maan was, wilden we toch even gaan kijken. Het feest was echt op het strand, met een leuke bar en een DJ. Helaas was ik nog steeds niet lekker en zijn we niet super lang gebleven.
De volgende dag voelde ik me weer top! We hebben fietsen gehuurd en zijn lekker over het eiland gaan fietsen. Onderweg hebben we natuurlijk bij een standbarretje een drankje gedaan en halverwege (dachten we), waren we wel toe aan een lunch. Nou, halverwege was het niet: in anderhalf uur (met tussenstoppen) hadden we het hele eiland rond gefietst! We wisten dat er klein was, maar zó klein...
We zijn maar weer een stukje terug gefietst, hebben lekker geluncht in een strandhutje en hebben de rest van de dag op het strand doorgebracht.
'S avonds waren de anderen uit ons huis ook aangekomen en zijn we met z'n allen uit eten geweest en hebben we een paar drankjes in de reggae bar gedaan. Anouk en ik hadden bedacht dat we de sunrise wilden zien op het strand, maar rond 5 uur ging alles dicht en zijn we maar naar huis gegaan. Het was echt een topavond!
Zondag hebben we nog even lekker op het strand gehangen en 's middags moesten we weer terug op de boot. Deze keer waren we zo slim om boven op de boot te gaan zitten en dit tochtje was echt het tegenovergestelde van de heenweg. We zaten lekker in het zonnetje, wind in onze haren en een prachtige omgeving. Top!

Maandag begon de adventure week.
Anouk en ik zitten met een Italiaans meisje en een meisje uit Nieuw-Zeeland in de groep. De eerste dag zouden we gaan mountainbiken, maar we hebben veel meer gedaan!
Eerst gingen we met de fietsen achterop in de auto naar onze ontbijtlocatie. Een restaurantje naast de Mount Batur en Lake Batur (de vulkaan en het meer). Het ontbijt was prima en het uitzicht supermooi! Na het ontbijt gingen we naar een koffieplantage. Daar vertelden ze ons van alles over koffie en thee, onder andere over Luak koffie: een diertje met de naam Luak kiest de beste koffiebonen uit en eet ze op. Deze bonen poept hij dan weer uit, ze worden schoongemaakt en verwerkt tot koffie. Het klinkt vies, maar het schijnt de beste koffie te wereld te zijn en mensen betalen er veel geld voor.
Wij mochten ook allerlei verschillende smaakjes koffie en thee proeven, maar niet de luak.
Vervolgens gingen we dan eindelijk fietsen. Nou ja, fietsen... Het was voor het grootste deel bergafwaarts en dus bestond het fietsen vooral uit je remmen vasthouden en soms een bergje op. Opzich niet vervelend, want de zon scheen zoals gewoonlijk volop en het was weer lekker heet. Tijdens onze fietstocht hadden we nog een tussenstop bij een typisch balinees huis en een heilige boom. De dag werd afgesloten met een late maar heel uitgebreide lunch: het was echt een hele leuke dag!
Dinsdag waren mijn verwachtingen hoog: we zouden naar Turtle Island gaan. In mijn hoofd is dat een eiland vol schildpadden, hier in Bali is dat Nusa Penida. Ik had me dus ingesteld op een lekker boottochtje en dan wilde schildpadden zien.
Dat viel een beetje tegen: het opvangcentrum voor schildpadden heet Turtle Island. Het is een centrum waar zieke schildpadden worden opgeknapt. Het was niet zo groot en we waren na een klein uurtje ook al weer weg..
We reden door naar Jimbaran Beach, een strand daar in de buurt. Daar mochten we de rest van de dag lekker luieren en genieten van de zon en zee. Opzich best een leuke dag, maar een beetje verkeerd geïntroduceerd..
Woensdag gingen we raften! Daar had ik me de hele maand al op verheugd. Wauw, wat was dat vet. We zaten met z'n zessen en een gids in een rubberbootje waarmee we de rivier overgingen. In de rivier lagen overal stenen en er waren veel kleine watervalletjes. De gids kon niet zoveel Engels, maar wel het nodige: for, back, stop en BOEMBOEM! Tussen het roeien door keek ik m'n ogen uit. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar je vaart in een soort jungle. Overal om je heen en hoog boven je is het groen, met watervalletjes, diertjes en mooie natuur. Echt heel erg gaaf!
De rest van de dag hebben we niet zoveel gedaan want om 02:30 's nachts moesten we klaarstaan om de Mount Batur te beklimmen. Nou, dat ging iets anders dan ik had verwacht. Onze gids had het moeilijke pad voor ons uitgekozen (hoorden we achteraf) en dat bestond echt alleen maar uit grote en vaak losse stenen waarop en over je moest klimmen. Het was eigenlijk niet echt een pad, zeg maar. Daar komt bij dat het pikkedonker was en je weinig kon zien. Opzich vond ik het wel heel vet, maar mijn knie was er na iets van 1,5/2 uur minder blij mee. Hij werd helemaal dik en warm, maar zoals altijd hebben ze daar wel een olietje voor. Citty, de coördinator die mee was, heeft m'n knie met die olie gemasseerd. Onze gids was er geloof ik wel een beetje van geschrokken want hij heeft de rest van de weg m'n hand vastgehouden, haha. Uiteindelijk heb ik dan toch de top bereikt! Daar konden we de zonsopkomst zien. Wauw. Zo mooi! Ik heb er foto's van gemaakt maar eigenlijk was het nog 100000x zo mooi. Heel gaaf!
Toen de zon op was, was er natuurlijk licht. Jeeeej, eindelijk, licht!
We liepen een stukje verder en er bleken overal aapjes te zitten. Ze waren heel grappig en er waren ook een paar baby aapjes bij, op de buik op rug van hun moeder. Super lief!
De terugweg namen we de makkelijke weg en dat was dus voor een groot deel wel een echt pad. Het was ook licht en dat scheelde een hoop. We zijn veilig beneden gekomen en toen was pas echt goed te zien hoe hoog we zijn geklommen. Dat gaf toch wel een goed gevoel!
Na deze beproeving werden we beloond met een heerlijke massage bij de Spa. 1,5 uur ontspannen en mijn lichaam voelde als herboren haha.
Aangezien Anouk die avond naar huis ging, hebben we er maar meteen een manicure bij geboekt. Ik ben normaal niet zo van de nagels en ze zien er over het algemeen niet uit, maar dit was fijn joh! Voor het eerst in een maand zijn m'n nagels weer écht schoon :D ook het kleurtje staat mooi bij m'n bruine handjes dus ik was helemaal blij.
Eind van de middag was het helaas tijd om Anouk uit te zwaaien :( helemaal niet leuk, maar we hebben al afgesproken dat we elkaar in Nederland nog gaan zien!
Die avond hadden we weer een welcome goodbye dinner, deze keer dus onder andere voor Anouk, Clo en mij. Het was heel vreemd om al vast afscheid te nemen van een aantal vrijwilligers. Je weet dat je elkaar nooit meer ziet, heel gek!

Ik heb zonet m'n tas voor een groot deel ingepakt -wat is een klamboe een pokkeding om in zo'n klein zakje te krijgen zeg- en ik heb ook een taxi geregeld. Bij de Green Lion vertelde ik dat ik naar Thailand ging en Citty, die uit Thailand komt, heeft me meteen allerlei tips gegeven. Na een tijdje kletsen wilde ze eigenlijk mee, naar haar huis..
Ook Made, onze Indonesische mama, heb ik verteld dat ik morgen vertrok. Toen ik zei dat ik al om 7 uur 's morgens in de taxi zat, wilde ze per se ontbijt voor me maken want ik kon toch niet weg met een lege maag. Zo'n lieve vrouw!

Vanavond ga ik nog even langs het kantoor om alle coördinatoren gedag te zeggen en te bedanken. Ook van onze familie moet ik afscheid nemen, en morgenochtend van de rest van mijn huis. Ik ga iedereen missen, maar ik heb ook zin in een nieuw avontuur! En ik kan niet wachten om Stef weer te zien als we in Thailand zijn!
Ik heb echt de tijd van mijn leven gehad op dit eiland, dat ga ik nooit meer vergeten.

Bali, je was geweldig en Thailand, here I come!
X Jikke